O poronieniach nawykowych mówi się w przypadku 3-krotnej straty dziecka do 23 tygodnia życia płodowego. Po drugim poronieniu prawdopodobieństwo trzeciego znacznie wzrasta i wynosi 17-35%, a każdego następnego 25-46%, stąd wskazane jest jak najwcześniejsze wdrożenie procedur diagnostyczno-terapeutycznych w celu zminimalizowania ryzyka.

Terapia intralipidowa to wlew dożylny 20% emulsji tłuszczowej, która została wprowadzona
do praktyki medycznej w żywieniu pozajelitowym. Intralipid składa się głównie
z oczyszczonego oleju sojowego oraz oczyszczonych fosfolipidów izolowanych z żółtek jaj.

Badania te mają na celu wykrycie zaburzeń immunologicznych w endometrium będących przyczyną niepłodności żeńskiej

Zaburzenia w funkcjonowaniu systemu immunologicznego matki mogą być przyczyną spontanicznej nawracającej utraty ciąży. Poronienia nawykowe – jak leczyć?

Badanie SONO HSG z użyciem Lipiodolu zwiększa szanse na zajście w ciąże kobietom z endometriozą i niepłodnością idiopatyczną. Dostępne już w CODE!

Jednym z czynników krzepnięcia jest czynnik V, którego wariant sekwencyjny genu, zwanego czynnikiem V Leiden charakteryzuje się tym, że zamiast argininy w pozycji 506 koduje glutaminę [1]. W warunkach fizjologicznych czynnik V, pozbawiony mutacji, jest niezbędnym kofaktorem w swojej aktywnej formie (cz. Va) wraz z cz. Xa do przekształcenia protrombiny w trombinę, co prowadzi do powstawanie skrzepu [2], ryc. 1.

Trombofilia to określenie używane do opisania predyspozycji do powikłań zakrzepowych w naczyniach krwionośnych [1]. Predyspozycje te mogą być być wynikiem zaburzeń procesu rozpuszczania zakrzepów (fibrynolizy) lub zwiększonej tendencji do aktywacji układu krzepnięcia krwi.

Skutkuje to wzrostem stężenia homocysteiny we krwi, która negatywnie oddziałuje m.in. na proces hemostazy zwiększając ryzyko powikłań zakrzepowych oraz może również wpływać na zdolność prokreacji. Stężenie homocysteiny we krwi powyżej 15 mmol/l jest wskaźnikiem hiperhomocysteinemii. Witaminy z grupy B i kwas foliowy zmniejszają stężenie homocysteiny we krwi o ok. 25% [6].

Szacunkowe dane wskazują, że w krajach wysoko rozwiniętych i rozwijających się ok. 15% par jest dotkniętych zaburzeniami płodności skutkującymi brakiem ciąży. Uważa się, że w przypadku 50% wśród tej grupy niemożność zajścia w ciążę jest wynikiem zaburzeń płodności mężczyzny [1,2].

Badanie płodności wykonywane jest na próbce nasienia. Aby test był wiarygodny, kluczowa jest wstrzemięźliwość seksualna od 3-5 dni przed wizytą w laboratorium medycznym. Okres ten dotyczy zarówno stosunków płciowych, jak i masturbacji. Badanie nasienia jest miarodajne maksymalnie do 7 dni od ostatniego wytrysku. Jeśli tego samego dnia wykonywane są badania krwi, nasienie należy oddać zawsze po badaniu morfologicznym.

Badanie nasienia (nazywane także seminogramem lub spermiogramem), stanowi podstawowe badanie diagnostyczne, którego celem jest m.in.: ustalenie przyczyn niemożności posiadania dzieci. Analiza nasienia odgrywa kluczową rolę w ocenie niepłodności mężczyzn oraz ułatwia obranie właściwego kierunku leczenia.

W celu oceny płodności męskiej w przypadku braku poczęcia pomocne jest badanie nasienia. Niestety, pomimo iż jest ono istotną składową procesu diagnostyczno-terapeutycznego przyczynowego leczenia niepłodności jest ono niejednokrotnie pomijane bądź odwlekane w czasie. Niewątpliwie jest związane to z samą specyfiką badania…

Kłopoty z uzyskaniem potomstwa mają niekiedy swoje źródło w nieprawidłowym funkcjonowaniu męskiej płodności. Szacuje się, że za ok 40% niepłodności par odpowiada czynnik męski, drugie tyle czynnik żeński zaś pozostałe 20% dotyczy obojga partnerów. Niestety świadomość troski o męską płodność jest znikoma w naszym społeczeństwie.

O poronieniach nawykowych mówi się w przypadku 3-krotnej straty dziecka do 23 tygodnia życia płodowego. Po drugim poronieniu prawdopodobieństwo trzeciego znacznie wzrasta i wynosi 17-35%, a każdego następnego 25-46%, stąd wskazane jest jak najwcześniejsze wdrożenie procedur diagnostyczno-terapeutycznych w celu zminimalizowania ryzyka.

Badania naukowe dowodzą, iż istnieje ścisły związek pomiędzy chronicznym stresem a spadkiem wydolności pracy jajników! Funkcjonowanie w ciągłym stresie nie tylko może prowadzić do przyrostu masy ciała ( o czym niejedna kobieta już się przekonała) ale również niestety może się to przełożyć na przyszłe problemy z poczęciem dziecka.
Jak to możliwe?